روش علمی در پژوهش به دستورالعملهای کلی و منظم برای دستیابی به اطلاعات مربوط و مفید اطلاق میشود. پژوهشهای علمی که نشانگر کاربرد روش علمی در مطالعه پیرامون سوالی خاص است، میتواند به عنوان بررسیهای نظاممند و کنترل شده که ریشه در واقعیتی عینی دارد،به منظور توسعه دانش کلی درباره پدیدههای طبیعی تلقی گردد. روش علمی دارای ویژگی هایی به شرح زیر است:
در یک مطالعه علمی، پژوهشگر با روشی مرتب و نظاممند از تعریف یک مسئله گرفته تا طراحی شیوه مطالعه و گردآوری اطلاعات تا حل مسئله اقدام مینماید.
کنترل شامل اعمال شرایطی بر موقعیت پژوهش است که انحرافات به حداقل و دقت و اعتبار به حداکثر برسد
شواهد تجربی از واقعیت عینی منشأ میگیرد که مستقیم و غیر مستقیم از طریق حواس انسان به دست میآید. پیشبینی کاربرد تجربی به عنوان پایه دانش و انجام پژوهش علمی، برای کشف حقیقت است که مرجع بر عقاید و جهتگیریهای پژوهشگر است. در جستجوی تجربی درجه معینی از عینیت بر موقعیت پژوهش اعمل میکند.
هدف مهم علم، درک پدیدهها است نه در انزوا، بلکه در مفهومی وسیع و کلی توانایی مطالعه ژرف ابعاد و ویژگیهای یک موقعیت خاص مهمترین ویژگی روش علمی است. در واقع، درجهای که یافتههای پژوهش میتوان تعمیم یابد، معیار ارزشیابی کیفیت آن پژوهش محسوب میشود.
(طیبی و همکاران، 1389: 71)