پژوهش علمی مهم‌ترین راه برای افزایش آگاهی و دانش انسان است ولی حلال تمام مشکلات نیست محدودیت‌هایی به شرح زیر است:
ملاحظات اخلاقی
مسائل معیار
پیچیدگی انسان
محدودیت‌های کلی
به طور خلاصه روش علمی وسیله بسیار قوی در دست انسان برای درک جهانی که در آن زندگی می‌کند و حل بسیاری از مشکلات علمی است. با این وجود روش علمی دارای محدودیت‌هایی است که نمی‌تواند کلیه مسائل انسانی را پاسخگو باش (پولیت و هنگر 19).
در قلمرو مدیریت و علوم رفتاری هرگز نمی‌توان به پژوهشی پرداخت که صد در صد علمی باشد. علت این امر در مرحله نخست مشکلاتی است که هنگام اندازه‌گیری و گردآوری داده‌ها در زمینه‌ای ذهنی همچون احساسات عواطف، نگرش‌ها و برداشت‌ها می‌آید. این مشکلات زمانی ظاهر می‌شوند که قرار باشد رفتار انسانی به صورت کمی درآید. همچنین ممکن است در دست‌یابی به گروه نمونه مناسب با دشواری مواجه شد که در نتیجه تعمیم‌پذیری یافته‌ها محدود می‌شود. از این رو نمی‌توان تمام ویژگی‌های علم را به طور کامل در آن‌ها یافت.
مقایسه‌پذیری پایایی و تعمیم‌پذیری گسترده اغلب در کار پژوهش به سختی حاصل می‌شود. افزون بر این در پژوهش علمی تا وقتی که در طرح خویش بتوان تا اندازه‌ای به هدفمندی، استحکام و حداکثر آزمون پذیری، تکرارپذیری تعمیم پذیری عینیت، صرفه‌جویی، دقت و اعتماد دست یافت، راه دشواری را باید پیمود (سکاران20)
منبع: (طیبی و همکاران، 1389: 76)